گره گشایی با توسل به حضرت زهرا

بسم رب الشهدا و الصدیقین

چند سال از دوران اسارتم را با آقای ابوترابی گذاراندم . اردوگاه موصلِ1  که بودیم یک روز رفتم پیش حاج 

آقا و پرسیدم « همه برای حل مشکلاتشان به شما مراجعه می کنند ، این را چه طور تحمل می کنی و 

خم به ابرو نمی آورید؟»

چیزی نگفت . دوباره پرسیدم . از دادن جواب امتناع کرد . بار سوم وقتی اصرارم را دید ، 

گفت « حسین آقا جون ، دو رکعت نماز و توسل به حضرت زهرا (س) ، کوه مشکلات را مثل موم نرم می 

کند. ازآن زمان هر وقت به مشکلی بر می خورم همین کار را می کنم »

خاطرات سید آزادگان حاج علی اکبر ابوترابی

ارزش آبروی مردم

بسم رب الشهدا و الصدیقین

حفظ آبروی دیگران برای آقای ابوترابی اهمییت زیادی داشت .

گاهی بعضی از اسرا مسائل شخصی دیگران افشا می کردند و مشکلاتی به وجود می آمد .

روزی حاج آقا در میان جمع ، اهمییت این موضوع را با سوالی مطرح کرد و پرسید:

« اگر قرار باشد شما پا روی قرآن بگذارید یا آبروی کسی را ببرید کدام یک را انتخاب می کنید؟ » .

 اکثراً جواب دادند « پا گذاشتن روی قرآن معصیت است ، ما دومی را انتخاب می کنیم » .

گفت « اشتباه می کنید ؛ چرا که قرآن برای برای آبرو دادن به انسان آمده است .

شما وقتی آبروی کسی را بردید معنایش این است که با قرآن مخالفت کرده اید » .

خاطرات سید آزادگان حاج علی اکبر ابوترابی

درس خواندن برای خدمت به اسلام

بسم رب الشهدا و الصدیقین

در دوران اسارت قرار شد به اتفاق آقای موسوی یک کلاس خصوصی با حاج آقا داشته باشیم .

اولین جلسه که خدمتش رسیدیم پرسید « کجا بنشینیم؟ »

گفتم « جایی که هیچکس مزاحم ما نشود ».

نگاه توبیخ آمیزی به من کرد و یک راست رفت و در مقابل اتاق شانزده نشست.

تا درس را شروع کرد بعضی از آزادگان می آمدند و به ایشان سلام می کردند .

او هم تمام قد بلند می شد و با آن ها احوال پرسی گرم می کرد . 

حدود بیست دقیقه از وقت 45 دقیقه ای کلاس با احوال پرسی ها گذشت . 

آخر کلاس به ما گفت :

« درس خواندن برای خدمت است » .

خاطرات سید آزادگان حاج علی اکبر ابوترابی

اسرای زخمی را کول کرد تا بعثی ها اذیتشان نکنند

بسم رب الشهدا و الصدیقین

اوایل جنگ بود که اسیر شدیم .

ما را به بغداد بردند و در زندان وزارت دفاع حبس کردند .

 12 نفر بودیم . بین ما فقط حاج آقا سالم بود .

 کسی او را نمی شناخت .

ماشین که ایستاد ، پیاده شد ما را کول می کرد و در یک گوشه می خواباند .

 فاصله ماشین تا آنجا که پیاده مان می کرد حدود 100 متر بود .

نمی خواست عراقی ها ما را اذیت کنند .

سید الاسرا مرحوم سید علی اکبر ابوترابی

دائم الانفاق بود

بسم رب الشهدا و الصدیقین

زمستان های قزوین سرد بود . وقتی به مدرسه می رفت ، لباسش را مرتب می کردم و دور گردنش

شال می انداختم تا سرما نخورد .

 یک روز که از مدرسه برگشت ، دیدم شال همراهش نیست

 گفتم « شال را چه کردی ؟ »

گفت « یکی از دوستانم سرما خورده بود و شال گردن نداشت ، شالم را به او دادم » .

روز دیگر کتش به تنش نبود ، پرسیدم « علی جانم کتت کو؟ »

گفت « باران می آمد ، یکی از دوستانم سردش بود، کت را به او دادم » .

خاطرات سید آزادگان حاج علی اکبر ابوترابی

مسئولین بخوانند

بسم رب الشهدا و الصدیقین

سالهایی که نماینده مجلس بود ، گاهی عبایش را کنار پیاده رو جلو ساختمان مجلس پهن می کرد و

 همان جا به درخواست مراجعین رسیدگی می کرد .

یک روز یکی از مسئولین حراست مجلس به محافظانش گفت:

« به حاج آقا بگویید صورت خوبی ندارد کنار پیاده رو بنشیند» .

موضوع را به گوش حاج آقا رساندیم

گفت: « اگر آنها نگران آمد و شد مردم هستند جایمان را عوض می کنیم ، اما اگر نگرانند که مردم بد

 عادت شوند که در اشتباه اند .

بگو مسئولان باید در کوچه و خیابان ها راه بیفتند و به وظایفشان عمل کنند . 

 سید آزادگان مرحوم سید علی اکبر ابوترابی