روسفید پیش حضرت زهراء

بسم رب الشهدا و الصدیقین

یک روز در خانه نشسته بودیم که امیر از در وارد شد.

مادرم از او پرسید:«امیرجان دیگر به جبهه نمی روی؟»

امیر گفت:«چرا مادر، تازه اول کار است» وقتی مادرم گفت:

«بس است دیگر» چند بار رفته ای دیگر نرو» 

امیر پاسخ داد:«در آخرت وقتی از حضرت زهرا (س) پرسیدند که تو برای اسلام چه دادی؟

در جواب می گوید: من حسینم را در راه اسلام دادم.

آن وقت اگر از تو بپرسند که تو چه در راه اسلام داده ای،

پیش حضرت فاطمه (س) روسیاه خواهی شد.

 ولی اگر من به جبهه بروم و به اسلام خدمت کنم، جوابی برای حضرت زهرا (س) خواهی داشت.

 شهید محمدعلی امیرفاضل 

هدیه ای از بهشت برای مادر

بسم رب الشهدا و الصدیقین

مادر در خواب پسر شهیدش را می‌بیند.

پسر به او می‌گوید: توی بهشت جام خیلی خوبه. چی می‌خوای برات بفرستم؟.

 مادر می‌گوید:«چیزی نمی‌خوام؛ فقط جلسه قرآن که می‌رم، همه قرآن می‌خونن

و من نمی‌تونم بخونم خجالت می‌کشم.

می‌دونن من سواد ندارم، بهم می‌گن همون سوره توحید رو بخون.».

پسر می‌گوید:«نماز صبحت رو که خوندی قرآن رو بردار و بخون!».

 بعد از نماز یاد حرف پسرش می‌افتد. قرآن را بر می‌دارد و شروع می‌کند به خواندن.خبر می‌پیچد.

پسر دیگرش این‌ را به عنوان کرامت شهید محضر آیت الله نوری همدانی مطرح می‌کند

و از ایشان می‌خواهد مادرش را امتحان کنند.

قرار گذاشته می‌شود. حضرت آیت‌ الله نزد مادر شهید می‌روند.

قرآنی را به او می‌دهند که بخواند. به راحتی همه جای را می‌خواند؛ اما بعضی جاها را نه.

میفرمایند:«قرآن خودت رو بردار و بخوان!».

 مادر شهید شروع می‌کند به خواندن؛ بدون غلط. آیت الله نوری گریه میکنند

و چادر مادر شهید را می‌بوسند و می‌فرمایند:

«جاهایی که نمی‌توانست بخواند متن غیر از قرآن قرار داده بودیم که امتحانش کنیم.».

 

شهیدحاج کاظم رستگار فرمانده لشکر 10 سیدالشهدا

شهیدی که چشمانش را گشود

بسم رب الشهدا و الصدیقین

مادر شهید مى گوید: زمانی که على اکبر در بیمارستان بقیة الله تهران بسترى بود، چون تعداد عیادت

 کنندگان او زیاد بود براى رعایت حال دوستان و علاقه مندان او سعى مى کردم اکثرا از پشت شیشه

 اتاق، فرزندم را ببینم، گاهی هم دو سه دقیقه مختصر کنار او مى ایستادم و بر مى گشتم.

پس از اینکه اکبر در بیمارستان به شهادت رسید و او را براى غسل به غسالخانه بردند باز هم وقتى

 براى دیدن او به غسالخانه رفتم، این فرصت را در اختیار دیگران گذاشتم.

 

هنگامى که در بهشت زهرا((علیها السلام)) مى خواستند ایشان را به خاک بسپارند و داخل قبر 

بگذارند احساس کردم زمان وداع آخر با فرزند دلبندم فرا رسیده است.

خیلى دلم شکست چون مى دیدم مدتهاست او را با چشم باز ندیده ام.

در این هنگام پسر دیگرم در داخل قبر بند کفن او را باز کرد تا صورتش را روى خاک بگذارد.

 

من که بالاى قبر ایستاده بودم، در همان لحظه به امام حسین((علیه السلام)) متوسل شدم و گفتم: 

یا اباعبداالله((علیه السلام)) من در این مصیبت فرزندم گریه و زارى و شیون نمى کنم.

تو هم در کربلا به بالین فرزندت على اکبر رفتى و مى دانی که چه حالى دارم و چه اشتیاقى دارم که 

یکبار دیگر روى فرزندم را ببینم و به چشمان او نگاه کنم.

بعد عرض کردم خدایا از تو مى خواهم عنایتى کنی تا فرزندم چشمانش را باز کندتا من مانند دوران 

حیاتش یک بار دیگر براى آخرین بار به چشمانش نگاه کنم.

 بعد امام حسین((علیه السلام)) را قسم دادم که به حق على اکبر دوست دارم چشمان فرزندم را

 که بسته است مانند زمان حیاتش باز ببینم و به آن نگاه کنم.

 

در همان لحظه مشاهده کردم چشمان فرزندم به مدت چند ثانیه باز شد و به من نگاه کرد و بعد هم

 چشمان خود را بست. هم فرزندم که داخل قبر بود و هم کسانی که در اطراف من در بالاى قبر بودند

 این معجزه خداوند و عنایت امام حسین(ع) را به چشم خودشان دیدند و خوشبختانه عکاسی که در 

آنجا بود از این حادثه باورنکردنى چند عکس پشت سر هم گرفت.

خاطره از مادر شهید علی اکبر صادقی

مصطفی دیگر تربیت می کند

بسم رب الشهدا و الصدیقین

همه منتظر بودند ببینند حال مادر شهید چطور می شود . بی تاب می شود ؟

 گله ای ، حرفی ... اما مادر مصطفی چیزی نگفت و محکم ایستاده بود .

 پرسیدند حالا شما چه می کنید ؟ 

به علیرضا نوه اش اشاره کرد و گفت : «مصطفای دیگری تربیت می کنم . »

روایتی از مادر شهید مصطفی احمدی روشن

مادری که شهید تربیت می کند

بسم رب الشهدا و الصدیقین

می خواست بره ، بچه ها منتظرش بودن

انگار می دونست این دفعه برگشتنی نیست!

اضطرابِ خداحافظی با مادرش را داشت ... فکر می کرد الان قراره بشنوه که پسرم زود برگرد! من رو تنها نذار و زود به زود بهم زنگ بزن و....

بالاخره دلشا زد به دریا و رفت جلو،پیش آیینه و قرآن مادرش ...

منتظر شنیدن شد که یه دفعه مادر گفت: 

«خداحافظ پسرم، سلام من رو به حضرت زهرا(س) برسون»