مریضی لذت بخش

بسم رب الشهدا و الصدیقین

شبی تاریک هنگام بازگشت در میان برف زمستان فقیری را دیدم که در سرما می‌لرزید،

ولی نمی‌توانستم برای او جایی گرم تهیه کنم.

تصمیم گرفتم که همه شب را مثل آن فقیر در سرما بلرزم و از رختخواب محروم باشم

این‌چنین کردم و تا صبح از سرما لرزیدم و به سختی مریض شدم و چه مریضی لذت بخشی بود.

یاداشت های شهید چمران

دل امام برایش تنگ شده بود

بسم رب الشهدا و الصدیقین

با خودش عهد کرده بود تا نیروى دشمن در خاک ایران است برنگردد تهران.

نه مجلس مى رفت، نه شوراى عالى دفاع.

یک روز از تهران زنگ زدند. حاج احمد آقا بود. گفت «به دکتر بگو بیا تهران.»

گفت «عهد کرده با خودش، نمى آد.»

گفت «نه بیاد. امام دلش براى دکتر تنگ شده.»

بهش گفتم. گفت «چشم. همین فردا مى ریم.»

شهید مصطفی چمران

چریک دانشمند

بسم رب الشهدا و الصدیقین

شب دکتر آماده باش داد. حرکت کردیم سمت اهواز. چند کیلومتر قبل از شهر پیاده شدیم.

خبر رسید لشکر 92 زمین گیر شده. عراقى ها دارند مى رسند اهواز.

دکتر رفت شناسایى. وقتى برگشت، گفت «همین جا جلوشان را مى گیریم.

از این دیگر نباید جلوتر بیایند.» ما ده نفر بودیم، ده تا تانک زدیم و برگشتیم.

عراقى ها خیال کرده بودند از دور با خمپاره مى زنندشان. تانک ها را گذاشتند و رفتند. 

خاطرات شهید مصطفی چمران