شهادت همچون ارباب

بسم رب الشهدا و الصدیقین

دو ماه از شروع جنگ تحمیلی گذشته بود.

 یک شب بچه‌ها خبر آوردند که یک بسیجی اصفهانی در ارتفاعات کانی تکه‌تکه شده است.

بچه‌ها رفتند و با هر زحمتی بود بدن مطهر شهید را درون کیسه‌ای گذاشتند و آوردند.

آن‌چه موجب شگفتی ما شد، وصیت‌نامه‌ی‌ این برادر بود که نوشته بود:

«خدایا! اگر مرا لایق یافتی، چون مولایم اباعبدالله‌الحسین (ع) با بدن پاره‌پاره ببر.» 

برگرفته از کتاب کرامات شهدا

اهدا خون به اسیری که به ما توهین می کرد

بسم رب الشهدا و الصدیقین

یکی از افسران عراقی اسیر شده بود.به شدت احتیاج به خون داشت

چند تا بچه بسیجی آستین بالا زده بودن تا بهش خون اهدا کنن

اما افسر عراقی قبول نمی کرد

می گفت : شما فارسید ، شما نجس هستید ، خون شما رو نمی خواهم

بچه ها نا امید شده بودن و آستین ها رو پایین می آورند

مهدی باکری وارد شد و با شنیدن ماجرا خندید و گفت :

ما انسانیم! بهش خون تزریق کنین تا زنده بمونه

پزشک با زور به افسر عراقی خون تزریق کرد ...

خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری

کودکی شهید مهدی باکری

بسم رب الشهدا و الصدیقین

یک روز که مهدی از مدرسه به خانه آمد، از شدت سرما تمام گونه ها و

دست هایش سرخ شده بود. پدرش همان شب تصمیم گرفت

برای او پالتویی تهیه کند. دو روز بعد، با پالتوی نو و زیبایش به مدرسه می رفت؛

اما غروب همان روز که از مدرسه بر می گشت با ناراحتی پالتویش را

به گوشه اتاق انداخت. همه با تعجب به او نگاه کردند.

او در حالی که اشک در چشمش نشسته بود،

گفت: چه طور راضی شوم که پالتو بپوشم،

وقتی که دوست بغل دستی ام از سرما به خود می لرزد؟

  خاطره ای از زمان کودکی شهید مهدی باکری  

کمک به فقرا

بسم رب الشهدا و الصدیقین

شهردار ارومیه که بود، دوهزار و هشت صد تومان حقوق می گرفت.

یک روز به م گفت« بیا این ماه هرچی خرجی داریم رو کاغذ بنویسیم،

تا اگه آخرش چیزی اضافه اومد بدیم به یه فقیر.»

همه چی را نوشتم ؛ از واکس کفش گرفته تا گوشت و نان و تخم مرغ.

آخر ماه که حساب کردیم، شد دوهزار و ششصد و پنجاه تومان.

بقیه ی پول را داد لوازم التحریر خرید،

داد به یکی از کسانی که شناسایی کرده بود و می دانست محتاجند.

گفت « اینم کفاره ی گناهای این ماهمون.»

  خاطره ای از شهید مهدی باکری  

ما برای انتقام جایی نمی ریم

بسم رب الشهدا و الصدیقین

همه داشتند سوار قایق می شدند.

می خواستیم برویم عملیات.

یکی از بچه ها ، چند ماهی دست کوموله ها اسیر بود.

هنوز جای شکنجه روی بدنش بود. وقتی سوار شد،

داد زد « پدر شون رو در می آریم. انتقام می گیریم.»

تا شنید گفت « تو نمی خواد بیای. ما واسه ی انتقام جایی نمی ریم.»

  خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری  

شهردارها اینطور باشند، شهید می شوند

بسم رب الشهدا و الصدیقین

وقتی آقا مهدی، شهردار ارومیه بود، یک شب باران شدید بارید.

به طوری که سیل جاری شد.

ایشان همان شب ترتیب اعزام گروه امداد را به منطقه سیل زده داد و

خودش هم با آخرین گروه عازم منطقه شد.

پا به پای دیگران در میان گل و لای کوچه که تا زیر زانو می رسید،

به کمک مردم سیل زده شتافت. در این بین، آقا مهدی متوجه پیرزنی شد

که با شیون و فریاد، از مردم کمک می خواست

. تمام اسباب و اثاثیه پیرزن در داخل زیر زمین خانه آب گرفته بود.

آقا مهدی، بی درنگ به داخل زیر زمین و مشغول کمک به او شد.

کم کم کارها رو به راه شد.

پیرزن به مهدی که مرتب در حال فعالیت بود نزدیک شد و گفت:

خدا عوضت بدهد مادر! خیر ببینی.

نمی دانم این شهردار فلان فلان شده کجاست تا شما را ببیند و

یک کم از غیرت و شرف شما یاد بگیرید؟»

آقا مهدی خنده ای کرد و گفت :

راست می گویی مادر! ای کاش یاد می گرفت.

  خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری  

حتی حاضر نشد خربزه بخورد

بسم رب الشهدا و الصدیقین

دست برد یک قاچ خربزه بردارد، اما دستش را کشید ؛ انگار یاد چیزی افتاده بود.

 

گفتم «واسه ی شما قاچ کرده م بفرمایید. ! » نخورد .

هرچه اصرار کردم ، نخورد . 

قسمش دادم که این ها را با پول خودم خریده م و الان فقط برای شما قاچ کرده ام.

باز قبول نکرد. گفت « بچه ها توی خط از این چیزا ندارن.»

خاطرات سردار شهید مهدی باکری

کسانی که برای ما تلاش کنند...قطعا راه را نشانشان میدهیم...!

خوشتیپ بود... ساک ورزشی هم گرفته بود دستش... آخه چندسالی بود که باستانی کار شده بود... هیکل روفرمی داشت...

اومد توی باشگاه... بعد از سلام و احوال پرسی، وقتی خواست لباسش رو عوض کنه...
یکی اومد توی باشگاه و گفت:...آره دیگه...تیپ زدی و ساک ورزشی هم گرفتی دستت...
دو تا دختر پشت سرت که بودند داشتند راجع به تو حرف میزدند.....
....انگاری دنیا سرش خراب شده بود...دنیا دور سرش میچرخید...لباساشو تن کرد... عصبانی و ناراحتی از باشگاه رفت بیرون...!
 فردا شب که اومد باشگاه... همه بهش میخندیدند!
کچل کرده بود...یک شلوار کردی بزرگ مشکی پوشیده بود.... تازه لباساشو ریخته بود توی کیسه زباله....! (شهید ابراهیم هادی)

واقعا از شهدا گفتن و از شهدا نوشتن، کار بسیار سختیه.... اونچیزی که شهدا را خاص میکرد، مرام و مردانگیشون بود؛ چه دنیای عجیبی داشتند...
در جبهه هرکس عاشق اباعبدالله علیه السلام بود، از خدا میخواست که بدون سر به شهادت برسد....
هر کس عاشق سقای بی دست کربلا، حضرت عباس علیه السلام بود، از خدا شهادت عباسگونه میخواست...
هر کس عاشق مادر سادات بود شهادتی پهلوشکسته طلب میکرد...
 شهدا تلاش میکردند که در زندگی ، رضایت خالق  را به هر نحوی که شده، جلب کنند...

شهدا اهل مرام و معرفت بودند...!

شـایـد بـاور کردنش سخت باشه که میشه از کاباره به بهشت رفت....! (حر انقلاب اسلامی، شهید شاهرخ ضرغام)

شـایـد بـاور کردنش سخت باشه که توی اتاق فرمانده نظامی آمریکایی ات میشه نماز خوند...! (شهید عباس بابایی)

شـایـد بـاور کردنش سخت باشه که یک اسیر عراقی زخمی را 7 کیلومتر روی دوش خودش آورده بود عقب...! (شهید ابراهیم هادی)

شـایـد بـاور کردنش سخت باشه که یک زن بی سرپرست رو زیر بال و پر خودش گرفته بود تا توی کاباره کار نکنه....! (شهید شاهرخ)

و هزار شـایـد دیگـه ای که زندگی شهدا به ما ثابت کرد، شـدنـیـه...!

روایت متفاوتی از مروت و مردانگی شهدا را در وبلاگ مروت و مردانگی شهدا بخوانید

اللهم صلی علم محمد و آل محمد و عجل فرجهم

هنر مردان خدا

بسم رب الشهدا و الصدیقین

یکی از برادرهام شهید شده بود. قبرش اهواز بود. برادر دومیم توی اسلام آباد بود. 

وقتی با خانواده ام از اهواز برمی گشتیم ، رفتیم سمت اسلام آباد . نزدیکی های غروب رسیدیم به لشکر.

باران تندی هم می آمد. من رفتم دم چادر فرماندهی ، اجازه بگیرم برویم تو . 

آقا مهدی توی چادرش بود. بهش که گفتم؛ گفت « قدمتون روی چشم . فقط باید بیاین توی همین چادر ، جای دیگه ای نداریم.»

 صبح که داشتیم راه می افتادیم، مادرم بهم گفت« برو آقا مهدی رو پیدا کن ،ازش تشکر کنم.»

 توی لشکر این ور و اون ور می رفتم تا آقا مهدی را پیدا کنم.

یکی بهم گفت «آقا مهدی حالش خوب نیست؛ خوابیده.»

 گفتم « چرا ؟» 

گفت « دیشب توی چادر جا نبود. تا بخوابد، زیر بارون موند، سرما خورد.»

خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری

فرمانده بی ادعا

بسم رب الشهدا و الصدیقین

یکیشان با آفتابه آب می ریخت ، آن یکی سرش را می شست . - بهت می گم کم کم بریز -

خیلی خب. حالا چرا این قدر می گی؟

- می ترسم آب آفتابه تموم بشه.

 - خب بشه می رم یه آفتابه دیگه آب می آرم.

رفته بود برایش آب بیاورد که بهش گفتم « خوبه دیگه ! حالا فرمانده لشکر باید بیان سر آقا رو بشورن! » 

گفت « چی می گی؟ حالت خوبه ؟» 

گفتم « مگه نشناختیش؟»

گفت نه.

خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری

فرمانده دلها

بسم رب الشهدا و الصدیقین

 توی قیافه ی همه می شد خستگی را دید. دو مرحله عملیات کره بودیم . آقا مهدی وضع را

که دید، به بچه های فنی - مهندسی گفت جایی درست کنند برای صبحگاه. 

یک روزه درستش کردند.

 همه ی نیروها هم موظف شدند فردا صبحش توی محوطه جمع شوند. صحبت های آقا
مهدی جوری بود که کسی نمی توانست ساکت باشد.

آن قدر بلند بلند شعار می داند و فریاد می زدند که نگو.

بعد از صبحگاه وقتی آقا مهدی می خواست برود. بچه ها ریختند دور و برش .

هرکسی هر جور بود خودش را بهش می رساند وصورتش را می بوسید. 

بنده ی خدا توی همین گیر و دار چند بار خورد زمین. یک بار هم ساعتش از دستش افتاد .

یکی از بچه ها برش داشت.

بعد پیغام داد « بهش بگین نمی دم. می خوام یه یادگار ازش داشته باشم.»

خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری

برای امام حسین گریه کن نه من

بسم رب الشهدا و الصدیقین

 کم تر شبی می شد بدون گریه سر روی بالش بگذارم . دیر به دیر می آمد . نگرانش بودم .

همه ش با خودم فکر می کردم « این دفعه دیگه نمی آد. نکنه اسیر شه. نکنه شهید شه. اگه
نیاد، چی کار کنم ؟» خوابم نمی برد. نشسته بودم بالای سرش و زار زار گریه می کردم. 

بهم گفت:« چرا بی خودی گریه می کنی؟ اگه دلت گرفته چرا الکی گریه می کنی! یه هدف به گریه ت بده. » 

بدش گفت « واسه ی امام حسین گریه کن. نه واسه ی من.»

خاطره ای از شهید مهدی باکری به نقل از همسر شهید

خواسته شهید باکری از امام رضا علیه اسلام

بسم رب الشهدا و الصدیقین

یادم به سفر مشهد مهدی افتاد.

قبل از عملیات بدر برای اولین بار برام سوغاتی آورد:

دو حبه قند و کمی نمک و یک جانماز.

دیدم مهدی حال همیشگی اش را ندارد.

قسمش دادم که:

" تو را خدا از ضامن آهو چی خواستی، مهدی، که این طور شده ای؟"

گفت:" فقط یک چیز"

"دیگر نمی توانم بمانم، مصطفی. باور کن نمی توانم.

همین را به امام رضا گفتم. گفتم واسطه شو این عملیات  عملیات آخر مهدی باشد"

  راوی مصطفی مولوی همرزم شهید مهدی باکری  

دقت شدید بر روی بیت المال

بسم رب الشهدا و الصدیقین

- بهش گفتم:توی راه که بر می گردی,یه خورده کاهو و سبزی بخر.

- گفت:من سرم خیلی شلوغه می ترسم یادم بره,

رو یه تیکه کاغذ هر چه میخوای بنویس,بهم بده.

- همان موقع داشت جیبش را خالی می کرد.

یک دفترچه یاد داشت  و یک خودکار در آورد گذاشت زمین.

برداشتمشان تا چیزهایی که میخواستم تویش بنویسم,یک دفعه بهم گفت:

- ننویسی ها!

- جا خوردم.

- گفت:اون خودکاری که دستته مال بیت الماله!

-  گفتم:من که نمیخوام باهاش کتاب بنویسم.دو سه تا کلمه بیشتر نیست.

- گفت:نه!کم و زیاد فرقی نمیکنه,بیت الماله!

  خاطره ای از شهید مهدی باکری به نقل از همسر شهید  

سرداری که لباس بچه های نامادری اش را می شست

بسم رب الشهدا و الصدیقین

حمید سه ساله بود که مادرشان فوت کرد. از آن موقع نامادری داشتند .

مثل مادر خودشان هم دوستش داشتند.

رفتیم خانه شان ؛ بیرون شهر. به م گفت « همین جا بشین من می آم.»

دیر کرد. پاشدم آمدم بیرون ، ببینم کجاست. 

داشت لباس می شست؛ لباس برادر و خواهر های ناتنیش را .

گفت :« من این جا دیر به دیر می آم. می خوام هر وقت اومدم، یه کاری کرده باشم.»

  خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری  

استفاده از خودروی شهرداری

بسم رب الشهدا و الصدیقین

از شهردای ارومیه یک بنز داده بودند بهش .سوارش نمی شد.

فقط یک بار داد ازش استفاده کردند؛ داد به پرورشگاه.

عروسی یکی از دخترا بود.

گفت « ماشینو گل بزنین واسه ی عروس.»

  خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری  

شهیدی که در همه چیز نمونه بود

بسم رب الشهدا و الصدیقین

سال پنجاه و دو تازه دانشجو شده بودم.

تقسیممان که کردند، افتادم خوابگاه شمس تبریزی.

آب و هوای تبریز به من نساخت ، بد جوری مریض شدم.

افتاده بودم گوشه ی خوابگاه .

یکی از بچه ها برایم سوپ درست می کرد و ازمن مراقبت می کرد.

هم اتاقیم نبود. خوب نمی شناختمش.

اسمش را که از بچه ها پرسیدم، گفتند :

« مهدی باکری.»

  خاطره ای از شهید مهدی باکری  

شهردارها بخوانند!

بسم رب الشهدا و الصدیقین

آن روزها شهید باکری شهردار ارومیه بود...

یک روز باران خیلی تند می آمد. بهم گفت « من می رم بیرون» 

گفتم « توی این هوا کجا می خوای بری؟» جواب نداد.

اصرار کردم . بالاخره گفت « می خوای بدونی؟ پاشو تو هم بیا. » 

با لندروز شهرداری راه افتادیم توی شهر. نزدیکی های فرودگاه یک حلبی آباد بود.
 

رفتیم آنجا. توی کوچه پس کوچه هایش پر از آب و گل.

 
آب وسط کوچه صاف می رفت توی یکی از خانه ها.

 در خانه را که زد، پیرمردی آمد دم در.

 ما راکه دید، شروع کرد به بد و بی راه گفتن به شهردار. 

می گفت « آخه این چه شهردایه که ما داریم؟ 

نمی آد یه سری به مون بزنه ، ببینه چی می کشیم.»

 آقا مهدی بهش گفت «خیله خب پدرجان . اشکال نداره .

شما یه بیل به ما بده، درستش می کنیم؟»

 پیرمرد گفت « برید بابا شماهام! بیلم کجا بود.»

 از یکی از هم سایه ها بیل گرفتیم.

 تا نزدیکی های اذان صبح توی کوچه ، با آقای شهردار، راه آب می کندیم.

  خاطره ای از شهید مهدی باکری  

خاطره ازدواج شهید باکری

بسم رب الشهدا و الصدیقین

خواهرش بهش گفته بود «آخه دختر رو که تا حالا قیافه ش رو ندیده ای ، چه جوری می خوای بگیری؟

شاید کچل باشه.» 

گفته بود « اون کچله رو هم بالاخره یکی باید بگیره دیگه !»

  خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری  

مرام مردان خدا

بسم رب الشهدا و الصدیقین

همان اول انقلاب دادستان ارومیه شده بود. من و حمید را فرستاد برویم یک ساواکی را بگیریم.

پیرمردی عصا به دست در را باز کرد و گفت:«پسرم خانه نیست»

گزارش که می دادیم، چند بار از حال پیرمرد پرسید.

می خواست مطمئن شود که نترسیده.

خاطره ای از سردار شهید مهدی باکری